الکسیس گندوز، گلر الجزایری پرسپولیس که در انتقالی غیرمنتظره به جمع سرخپوشان پیوست، در پایان فصل با 13 کلین‌شیت عملکرد قابل قبولی از خود به جای گذاشته است. او در مصاحبه‌ای با روزنامه اکیپ فرانسه، تجربه حضور در ایران و بازی برای پرطرفدارترین تیم این کشور را شگفت‌انگیز توصیف کرد و از هیجان زندگی در ایران و لذت بازی در پرسپولیس سخن گفت.
به گزارش خبرنگار ورزشی ایونا به نقل از ورزش سه , الکسیس گندوز یک انتخاب غیرمنتظره برای خط دروازه پرسپولیس بود که از فوتبال الجزایر به جمع سرخپوشان تهرانی ملحق شد تا با قراردادی سه‌ساله، به جمع شاگردان خوان کارلوس گاریدو دربیاید.
الکسیس گندوز حالا در پایان فصل، با ۱۳ کلین‌شیت توانسته آمار قابل قبولی را از خود نشان دهد و البته باتوجه به محدودیت سهمیه خارجی، سایه سنگین جدایی را روی سر خود می‌بیند و ممکن است با اولین پیشنهاد، فروخته شود و به پایان کارش در جمع قرمزها برسد.
او در یک مصاحبه با روزنامه اکیپ فرانسه، شرایط کار در ایران را توضیح داده و می‌گوید که وقتی پیشنهاد پرسپولیس را گرفت، بعد از یک مشورت کوتاه این پیشنهاد را پذیرفت و قراردادش را امضا کرد.
مصاحبه گندوز را بخوانید:
پس از چهار فصل حضور در فوتبال الجزایر، چگونه به ایران آمدید؟
زمانی که اولین تماس با من گرفته شد، با خودم گفتم: «ایران؟ واقعاً؟» سپس با برایان دابو تماس گرفتم که از دوران حضورم در سن‌اتین با او آشنا بودم. می‌دانستم که در سال ۲۰۲۳ به تیم سپاهان پیوسته است. به من گفت: «اگر شرایط قراردادت مناسب است، هر آنچه از رسانه‌ها یا اطرافیان درباره ایران شنیده‌ای را فراموش کن و بیا؛ به‌ویژه در پرسپولیس، تجربه‌ای خاص خواهی داشت.» در نهایت قرارداد را امضا کردم و باید بگویم که ایران برای من بسیار شگفت‌انگیز بوده است.
پرسپولیس چه جایگاهی در فوتبال ایران دارد؟
پرسپولیس پرافتخارترین و پرهوادارترین باشگاه فوتبال ایران است؛ حتی در میان ایرانیان خارج از کشور نیز طرفداران زیادی دارد. امکانات خوبی در اختیار دارد و باشگاه واقعاً برای جذب بازیکنان سرمایه‌گذاری می‌کند. اکنون در تهران حضور دارم و در اینجا رقابت شدیدی با استقلال وجود دارد. دربی تهران فضایی بسیار خاص دارد و از نظر شور و حرارت، شباهت زیادی به بازی‌های بزرگ در الجزایر دارد. در سطح فردی، عملکرد خوبی داشته‌ام (۱۴ کلین‌شیت در ۳۵ مسابقه رسمی). امیدواریم بتوانیم جایگاه دوم جدول را کسب کرده و سهمیه لیگ قهرمانان آسیا را به دست آوریم. امسال به دلیل مشکلات ژئوپلیتیک، از صعود به مرحله دوم بازماندیم؛ چراکه مجبور شدیم دیدارهای خانگی را در قطر یا دبی برگزار کنیم، بدون حضور تماشاگران‌مان. زمانی که تیمی از قطر را در خاک قطر میزبانی می‌کنید، شرایط دیگر عادلانه نیست.
برای رسیدن به این نقطه، چه مراحلی را پشت سر گذاشته‌اید؟
ده سال در باشگاه سن‌اتین حضور داشتم که چهار سال آن به عنوان بازیکن حرفه‌ای سپری شد. همچنین به مدت دو فصل به صورت قرضی در باشگاه پائو بازی کردم و سپس راهی الجزایر شدم.
هیچ‌گاه قصد نداشتید برای رسیدن به ترکیب اصلی سن‌اتین صبر کنید؟
با حضور استپان روفیه که دروازه‌بان اول تیم و حتی عضو تیم ملی فرانسه بود، این امر غیرممکن بود. زمانی که دروازه‌بان سوم هستید، تنها باید صبر کنید. تا سن ۱۸ یا ۱۹ سالگی قابل درک است، اما در ۲۲ سالگی به این نتیجه رسیدم که باید دوران حرفه‌ای خود را آغاز کنم. قرارداد خود را با سن‌اتین تمدید کردم، حقوقم را کاهش دادم، از پاداش‌ها چشم‌پوشی کردم و به تیم پائو در دسته ملی پیوستم. تجربه بسیار خوبی بود و در دومین فصل، تحت هدایت برونو ایرلس، به لیگ دو صعود کردیم. سپس به سن‌اتین بازگشتم و کلود پوئل از من خواست که بمانم و در تمرینات پیش‌فصل حضور داشته باشم. اما پس از اتمام تمرینات، فقط یک سال از قراردادم باقی مانده بود و دیگر نمی‌خواستم روی نیمکت بنشینم. به دنبال فشار بازی و نتایج بودم؛ این موضوع برای من انگیزه‌بخش است. در همان زمان فرصت حضور در فوتبال الجزایر فراهم شد، به USM الجزایر پیوستم و سپس به CR بلویزداد رفتم؛ مجموعاً چهار فصل در الجزایر بازی کردم.
آیا تنها هدف شما از رفتن به الجزایر، فرصت بازی بود؟
خیر، همواره تیم ملی الجزایر در ذهن من جای داشت. از خودم می‌پرسیدم که آیا از طریق لیگ دو فرانسه می‌توانم به تیم ملی راه پیدا کنم؟ در آن زمان این موضوع دشوار بود. رایس مبولحی همچنان در تیم ملی حضور داشت و الکساندر اوکیدجا نیز در لیگ یک فرانسه بازی می‌کرد. بنابراین تصمیم گرفتم به کشوری بروم که هویتم با آن گره خورده است و در آنجا برای خودم اسم و رسمی دست‌وپا کنم. آنتار یحیی که زمانی مدیر ورزشی باشگاه اورلئان بود، پیشنهاد حضور در USM را مطرح کرد.
رابطه خانوادگی شما با کشور الجزایر چگونه است؟
پدرم ۱۰۰ درصد الجزایری و مادرم کاملاً فرانسوی است. در محله‌ای بزرگ شدم که از اقوام، مذاهب و فرهنگ‌های مختلف در آن حضور داشتند. همواره احساس غرور نسبت به ریشه الجزایری خود داشته‌ام. هیچ‌گاه از واژه «اصالتاً الجزایری» استفاده نکرده‌ام؛ بلکه همواره خود را فرانسوی-الجزایری دانسته‌ام.
این حس درون من نهادینه است؛ اگرچه از نظر بیولوژیکی ۵۰ درصد است، اما در ذهن من ۱۰۰ درصد به الجزایر تعلق دارم.
پس از کنار رفتن امبولحی از تیم ملی، هنوز جانشین قطعی برای او مشخص نشده است. شما پنج بازی متوالی در ترکیب اصلی حضور داشتید. آیا این می‌تواند آغاز یک دوره جدید باشد؟
دقیقاً. در سپتامبر سال گذشته به تیم ملی دعوت شدم. ارتباط بسیار خوبی با دو دروازه‌بان دیگر داشتیم. آنتونی ماندرا را از پیش می‌شناختم چون هم‌نسل بودیم و با الکساندر اوکیدجا نیز رابطه خوبی دارم. در اردوی اکتبر، آنتونی حضور نداشت و من در هر دو بازی مقابل توگو به میدان رفتم (نتایج ۵-۱ و ۱-۰). از آن زمان، حضورم در ترکیب تداوم یافته است.
آیا رؤیای حضور در جام ملت‌های آفریقا با الجزایر برای شما دست‌یافتنی است؟
در حال حاضر دیگر یک رؤیا نیست؛ بلکه هدفی مشخص است. هر روز که بیدار می‌شوم، با خودم می‌گویم باید سخت‌تر تمرین کنم. جام ملت‌ها و احتمالاً جام جهانی پیش‌رو است و باید نهایت تلاشم را انجام دهم. نمی‌توان همه چیز را کنترل کرد، اما می‌توان شرایط موفقیت را با حرفه‌ای‌گری کامل ایجاد کرد.
در پایان، سبک بازی شما به عنوان دروازه‌بان چگونه است؟
دارای روحیه رهبری هستم و می‌توانم انگیزه را به تیم منتقل کنم. واکنش‌های خوبی روی خط دروازه و در موقعیت‌های تک‌به‌تک دارم. قد نسبتاً بلندی دارم (۱۹۲ سانتی‌متر) و وزنم نیز ۹۳ کیلوگرم است. در سن‌اتین تحت آموزش استپان روفیه قرار گرفتم و می‌توان گفت سبک بازی من تا حدی مشابه اوست.
به گزارش ایونا نیوز ، الکسیس گندوز، دروازه‌بان الجزایری تیم فوتبال پرسپولیس، در گفت‌وگویی با این رسانه معتبر فرانسوی از تجربیات شگفت‌انگیز خود در ایران و احساس رضایت عمیقش از بازی در جمع سرخپوشان پایتخت سخن گفته است. این سنگربان که به عنوان یک انتخاب غیرمنتظره به پرسپولیس پیوست، نه تنها با عملکرد فنی قابل قبول و ثبت کلین‌شیت‌های متعدد، توانایی‌های خود را به اثبات رسانده، بلکه شیفته فرهنگ و شور فوتبال در ایران شده و از پرسپولیس به عنوان "پرطرفدارترین تیم" یاد می‌کند. با این حال، سایه قوانین مربوط به سهمیه بازیکنان خارجی، آینده او در این تیم محبوب را در هاله‌ای از ابهام قرار داده است.
در دنیای فوتبال که انتقال بازیکنان بین قاره‌ها و فرهنگ‌های مختلف امری رایج است، تجربیات و نگاه ورزشکاران خارجی به کشورهای میزبان همواره جذابیت خاصی برای رسانه‌ها و هواداران دارد. الکسیس گندوز، دروازه‌بان ۲۸ ساله الجزایری که در ابتدای فصل جاری با قراردادی سه‌ساله از فوتبال کشورش به پرسپولیس، یکی از قطب‌های اصلی فوتبال ایران، پیوست، نمونه‌ای از این ورزشکاران است. او که شاید در ابتدا انتقالی غیرمنتظره برای بسیاری محسوب می‌شد، خیلی زود توانست با ارائه نمایش‌های مطمئن درون دروازه، جای خود را در ترکیب اصلی تیم تحت هدایت خوان کارلوس گاریدو پیدا کند و به یکی از مهره‌های قابل اتکای سرخپوشان تبدیل شود. اما آنچه داستان گندوز را فراتر از آمار و ارقام فنی می‌برد، نگاه مثبت و هیجان‌زده او به زندگی در ایران و بازی در اتمسفر پرشور فوتبال این کشور است؛ احساسی که او اخیراً در مصاحبه با روزنامه معتبر "اکیپ" فرانسه با مخاطبان اروپایی نیز به اشتراک گذاشته است.
الکسیس گندوز در اولین فصل حضورش در لیگ برتر فوتبال ایران، آمار قابل توجهی از خود به جای گذاشته است. او موفق شده در طول فصل ۱۳ بار دروازه تیمش را بسته نگه دارد (کلین‌شیت کند) که این آمار نشان‌دهنده کیفیت فنی، تمرکز بالا و هماهنگی او با خط دفاعی پرسپولیس است. این عملکرد نه تنها به تیمش در کسب نتایج مطلوب کمک کرده، بلکه باعث شده تا هواداران پرسپولیس نیز به توانایی‌های این دروازه‌بان الجزایری ایمان بیاورند. پیوستن او به پرسپولیس که تحت نظر خوان کارلوس گاریدو، سرمربی اسپانیایی، صورت گرفت، نشان از شناخت کادر فنی از پتانسیل‌های او داشت و گندوز نیز به خوبی پاسخ این اعتماد را داد. تصمیم به حضور در فوتبال ایران، آن هم در تیمی پرفشار و پرهوادار مانند پرسپولیس، چالشی بزرگ برای هر بازیکنی محسوب می‌شود، اما گندوز نشان داده که از شخصیت و توانایی لازم برای عبور از این چالش برخوردار است. او به سرعت با شرایط جدید وفق پیدا کرد و توانست به یکی از ستون‌های تیم در خط دفاعی بدل شود.
شاید جذاب‌ترین بخش صحبت‌های الکسیس گندوز با روزنامه اکیپ، توصیفات او از تجربه زندگی در ایران باشد. او بدون هیچگونه اغراقی بیان کرده که ایران برایش "شگفت‌انگیز" بوده و از حضور در این کشور هیجان‌زده است. این توصیف از سوی یک ورزشکار خارجی که با فرهنگ و فضایی کاملاً متفاوت روبرو شده، بسیار ارزشمند است. گندوز در ادامه می‌افزاید که از بازی در پرسپولیس، تیمی که او آن را "پرطرفدارترین تیم" می‌نامد، لذت می‌برد. این سخنان نشان می‌دهد که او نه تنها از جنبه حرفه‌ای و فوتبالی، بلکه از منظر زندگی شخصی و اجتماعی نیز دوران مثبتی را در ایران سپری می‌کند. احتمالاً مهمان‌نوازی ایرانیان، فرهنگ غنی، امنیت و آرامش حاکم بر جامعه و البته شور و هیجان بی‌نظیر هواداران فوتبال، به‌ویژه طرفداران پرشمار پرسپولیس، در شکل‌گیری این نگاه مثبت تأثیرگذار بوده‌اند. او توضیح داده که پس از دریافت پیشنهاد پرسپولیس، با یک مشورت کوتاه، به سرعت این پیشنهاد را پذیرفته و قرارداد خود را امضا کرده است؛ تصمیمی که اکنون از آن بسیار راضی به نظر می‌رسد. به اشتراک گذاشتن این دیدگاه‌های مثبت با یک رسانه اروپایی مانند اکیپ، می‌تواند به بهبود تصویر ایران در سطح بین‌المللی نیز کمک کند و نشان دهد که ایران، فراتر از تصورات رایج، می‌تواند مقصدی جذاب و امن برای ورزشکاران حرفه‌ای باشد.
با وجود عملکرد درخشان و رضایت متقابل بازیکن و باشگاه، یک عامل مهم آینده الکسیس گندوز در پرسپولیس را با ابهام مواجه کرده است: محدودیت سهمیه بازیکنان خارجی در لیگ برتر ایران. این قانون که باشگاه‌ها را ملزم به رعایت تعداد مشخصی از بازیکنان غیرایرانی می‌کند، گاهی اوقات باعث می‌شود تا تیم‌ها حتی با داشتن بازیکنان خارجی باکیفیت، مجبور به قطع همکاری با آن‌ها شوند تا بتوانند در پست‌های دیگر بازیکن خارجی جدید جذب کنند یا سهمیه را برای بازیکنان جوان‌تر و آینده‌دارتر خالی نگه دارند. گندوز نیز از این قاعده مستثنی نیست و به گفته "ورزش سه"، "سایه سنگین جدایی را روی سر خود می‌بیند و ممکن است با اولین پیشنهاد، فروخته شود و به پایان کارش در جمع قرمزها برسد." این وضعیت، پارادوکس تلخی را برای بازیکن و هواداران ایجاد می‌کند؛ از یک سو، دروازه‌بانی با کیفیت و علاقه‌مند به تیم، و از سوی دیگر، محدودیت‌های قانونی که می‌تواند منجر به جدایی زودهنگام شود. این موضوع چالشی برای مدیریت باشگاه پرسپولیس نیز خواهد بود که باید بین حفظ یک مهره کارآمد و رعایت قوانین، تصمیمی بهینه اتخاذ کند.
حضور بازیکنان خارجی در لیگ‌های مختلف جهان، همواره با تجربیات منحصربه‌فردی همراه است. برای الکسیس گندوز نیز، بازی در ایران و باشگاه پرسپولیس، تجربه‌ای متفاوت از دوران حرفه‌ای او در الجزایر بوده است. فشار بازی در تیمی با میلیون‌ها هوادار متعصب، انتظارات بالا برای کسب قهرمانی در تمامی جام‌ها، و همچنین نیاز به انطباق با فرهنگ، زبان و سبک زندگی جدید، همگی بخشی از چالش‌هایی هستند که یک لژیونر در ایران با آن روبرو می‌شود. اما گندوز نشان داده که به خوبی از پس این چالش‌ها برآمده و توانسته ارتباط نزدیکی با هواداران برقرار کند. شور و اشتیاق تماشاگران ایرانی که در هر بازی ورزشگاه‌ها را پر می‌کنند و با تشویق‌های بی‌امان خود به تیم انرژی می‌دهند، عاملی است که بسیاری از بازیکنان خارجی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و به نظر می‌رسد گندوز نیز از این قاعده مستثنی نبوده است. این تجربه گران‌بها، بدون شک به رشد حرفه‌ای و شخصیتی او کمک شایانی خواهد کرد، حتی اگر دوران حضورش در پرسپولیس کوتاه‌تر از حد انتظار باشد.
در نهایت، داستان الکسیس گندوز در پرسپولیس، نمونه‌ای از زیبایی‌ها و البته پیچیدگی‌های فوتبال حرفه‌ای است. دروازه‌بانی که از کیلومترها دورتر به ایران آمد، با عملکردش قلب هواداران را تسخیر کرد و ایران را شگفت‌انگیز یافت، اما حالا ممکن است به دلیل قوانینی خارج از اراده خود، مجبور به ترک این تیم شود. صرف نظر از آینده، خاطره ۱۳ کلین‌شیت و اظهارات مثبت او درباره ایران و پرسپولیس، در ذهن هواداران باقی خواهد ماند.
نظر شما
آخرین اخبار
اخبار پر بازدید
