فصل جاری لیگ برتر برای هواداران استقلال با یک اتفاق تلخ و بی‌سابقه به پایان رسید؛ ثبت تفاضل گل منفی برای اولین بار در تاریخ این باشگاه در رقابت‌های لیگ برتر. این رکورد ناخوشایند در حالی رقم خورد که آبی‌پوشان در فصول گذشته همواره از این حیث عملکرد بهتری داشته‌اند. این آمار منفی، نمایانگر فصل پر فراز و نشیبی است که استقلال پشت سر گذاشت و نتوانست انتظارات هوادارانش را برآورده کند.
به گزارش خبرنگار ورزشی ایونا به نقل از ورزش سه ,تیم فوتبال استقلال تهران در فصل جاری لیگ برتر به یک رکورد نامطلوب دست یافت و برای نخستین بار در تاریخ خود یک فصل لیگ را با تفاضل گل منفی به پایان رساند. این اتفاق در حالی رخ داد که استقلال در دو فصل گذشته، یعنی لیگ دوم و هفتم، با تفاضل گل‌های مثبت ۲+ و صفر به کار خود پایان داده بود.
این تیم پیش از شروع لیگ برتر و در زمان برگزاری لیگ آزادگان نیز در سال‌های ۱۳۷۱ و ۱۳۷۵ موفق به ثبت تفاضل گل مثبت ۲+ شده بود، اما این بار با تفاضل گلی منفی، یک رکورد بد جدید را به ثبت رساند.
استقلالی‌ها که در شروع مسابقات به نظر می‌رسید با عملکردی که سال گذشته داشتند یکی از مدعیان خواهند بود، در این فصل نتوانست به انتظارات هوادارانش پاسخ دهد و عملکردی ناموفق را از خود به نمایش گذاشت. این وضعیت ناامیدکننده سبب انتقادهای فراوانی از کادر فنی و بازیکنان استقلال شده بود و هواداران این تیم را به شدت نگران کرد و تحت تاثیر جابجایی‌هایی که روی نیمکت این تیم شکل گرفت آنها کمترین ثبات را تجربه کردند و نتیجه آن در تفاضل منفی مشخص است!
پایان این فصل برای استقلال نه تنها با ناکامی همراه بوده است، بلکه زنگ خطری برای آینده این تیم محسوب می‌شود. هواداران استقلال امیدوارند که با بررسی دقیق نقاط ضعف و برنامه‌ریزی مناسب، فصل آینده بتوانند شاهد بازگشت این تیم به روزهای اوج خود باشند و تفاضل گل منفی را به خاطره‌ای فراموش شده تبدیل کنند.
البته آبی‌پوشان فرصت فوق‌العاده‌ای در جام حذفی دارند که همراه با مجتبی جباری به عنوان قهرمانی برسند و تلخی‌های یک فصل باورنکردنی را به فراموشی بسپارند.
به گزارش ایونا نیوز ، باشگاه استقلال تهران، یکی از دو قطب اصلی فوتبال ایران و تیمی با سابقه‌ای درخشان و میلیون‌ها هوادار، در پایان فصل بیست و چهارم لیگ برتر، به یک رکورد آماری نامطلوب و بی‌سابقه دست یافت که نشان از عمق مشکلات و ناکامی این تیم در فصل جاری دارد. آبی‌پوشان پایتخت برای اولین بار در تاریخ ۲۴ ساله برگزاری لیگ برتر فوتبال ایران، یک فصل کامل را با تفاضل گل منفی به پایان رساندند. این آمار، که به معنای بیشتر بودن تعداد گل‌های خورده نسبت به گل‌های زده است، نه تنها از نظر فنی قابل تأمل است، بلکه از نظر حیثیتی نیز ضربه‌ای بزرگ به اعتبار این باشگاه پر افتخار محسوب می‌شود.
برای درک بهتر عمق این رکورد منفی، کافی است نگاهی به عملکرد آماری استقلال در فصول گذشته لیگ برتر و حتی دوران لیگ آزادگان بیندازیم. این تیم در دو فصل گذشته لیگ برتر که در گزارش به آن اشاره شده، یعنی لیگ دوم و هفتم، به ترتیب با تفاضل گل‌های قابل قبول مثبت ۲ و صفر فصل را به پایان رسانده بود. حتی پیش از آغاز دوران لیگ برتر و در زمان برگزاری مسابقات لیگ آزادگان، استقلال در سال‌های ۱۳۷۱ و ۱۳۷۵ موفق به ثبت تفاضل گل مثبت ۲ شده بود. این آمارها نشان می‌دهد که استقلال همواره، حتی در فصولی که به قهرمانی دست نمی‌یافت، از نظر توازن در خطوط دفاعی و حمله، عملکردی منطقی و قابل قبول داشته است. اما ثبت تفاضل گل منفی در فصل جاری، یک پسرفت آشکار و یک اتفاق بی‌سابقه در تاریخ لیگ برتری این باشگاه است.
در ابتدای فصل بیست و چهارم، با توجه به عملکرد نسبتاً مطلوب استقلال در فصل گذشته و سابقه این تیم، بسیاری از کارشناسان و هواداران، آبی‌پوشان را یکی از مدعیان اصلی کسب عنوان قهرمانی یا حداقل کسب سهمیه آسیایی می‌دانستند. اما با شروع مسابقات، رفته‌رفته مشخص شد که این تیم با مشکلات عدیده‌ای دست و پنجه نرم می‌کند. نتایج ضعیف، بازی‌های نوسانی و عملکرد دور از انتظار بازیکنان، به تدریج امیدها را به یأس تبدیل کرد و استقلال نتوانست پاسخگوی انتظارات هواداران پرشمار خود باشد.
این وضعیت ناامیدکننده، انتقادات فراوانی را از سوی پیشکسوتان، رسانه‌ها و به‌ویژه هواداران، متوجه کادر فنی و بازیکنان استقلال کرد. هواداران که همواره با شور و اشتیاق خاصی بازی‌های تیم محبوب خود را دنبال می‌کنند، از این عملکرد ناموفق به شدت نگران و سرخورده شده بودند.
اما شاید بتوان مهم‌ترین دلیل این ناکامی و ثبت رکورد منفی تفاضل گل را در بی‌ثباتی نیمکت این تیم جستجو کرد. گزارش "ورزش سه" به درستی اشاره می‌کند که استقلال در این فصل، تحت تأثیر جابجایی‌های متعدد و تغییرات مکرر در کادر فنی، کمترین میزان ثبات را تجربه کرد. این عدم ثبات، به طور مستقیم بر عملکرد تیمی، هماهنگی بازیکنان، پیاده‌سازی برنامه‌های تاکتیکی و در نهایت، بر نتایج و آمار تیم تأثیرگذار بود.
تغییرات پیاپی مربیان، یعنی تغییر در فلسفه بازی، تمرینات، ترکیب تیم و حتی روحیات بازیکنان. در چنین شرایطی، بازیکنان نمی‌توانند به درک مشترک و هماهنگی لازم برای ارائه یک فوتبال منسجم و هدفمند دست یابند. خط دفاعی دچار ناهماهنگی و آسیب‌پذیری می‌شود و خط حمله نیز از خلق موقعیت و گلزنی بازمی‌ماند. نتیجه این آشفتگی و عدم ثبات، به وضوح در تفاضل گل منفی استقلال در پایان فصل نمایان شده است؛ آماری که نشان می‌دهد این تیم هم در دفاع آسیب‌پذیر بوده و هم در حمله ناکام.
ثبت این رکورد منفی، باید به عنوان یک زنگ خطر جدی برای مدیران باشگاه استقلال تلقی شود. ادامه این روند و عدم توجه به ریشه‌های این ناکامی، می‌تواند آینده این باشگاه پرطرفدار را با چالش‌های بزرگ‌تری مواجه سازد. برای بازگشت به روزهای اوج، استقلال نیازمند ثبات مدیریتی و فنی، برنامه‌ریزی دقیق و بلندمدت، انتخاب‌های صحیح در جذب بازیکن و مربی، و مهم‌تر از همه، ایجاد فضایی آرام و به دور از حاشیه برای تیم است.
هواداران استقلال حق دارند از تیم محبوب خود انتظار ارائه بازی‌های زیبا، نتایج درخشان و کسب افتخار داشته باشند. این رکورد منفی، لکه سیاهی در تاریخ پر افتخار این باشگاه است که باید هرچه سریع‌تر با درایت و همت تمامی ارکان باشگاه، پاک شود و استقلال بار دیگر به جایگاه واقعی خود در فوتبال ایران بازگردد. فصل بیست و پنجم لیگ برتر، فرصتی برای جبران این ناکامی و بازسازی تیم است؛ فرصتی که نباید به سادگی از دست برود.
نظر شما
آخرین اخبار
اخبار پر بازدید
