داده‌های رسمی و گزارش‌های منتشر شده از سوی نهادهای مسئول در بریتانیا، تصویری نگران‌کننده از وضعیت منابع آبی در این کشور، به ویژه در مناطق شمال‌غربی انگلیس، ترسیم می‌کنند و هشداری جدی نسبت به احتمال بروز بحران کم‌آبی و خشکسالی در تابستان پیش رو (۲۰۲۵) می‌دهند.
به گزارش خبرنگار بین الملل ایونا به نقل از ایرنا, داده‌های رسمی نشان می‌دهد سطح آب در مخازن شمال‌غربی انگلیس تنها ۶۱.۹ درصد ظرفیت کل است. این در حالی است که این رقم در همین زمان در سال گذشته ۸۸.۸ درصد بود. کاهش شدید بارندگی در سه‌ماهه نخست سال ۲۰۲۵، که بنا بر اعلام اداره هواشناسی بریتانیا خشک‌ترین بهار در بیش از صد سال اخیر ارزیابی شده، زنگ خطر کم‌آبی را در سراسر کشور به صدا درآورده است.
برخی مناطق انگلیس از جمله لندن، همپشایر، منچستر و یورکشایر طی بیش از سه هفته بدون حتی یک قطره باران سپری کرده‌اند. کارشناسان سازمان محیط‌زیست انگلیس اعلام کرده‌اند که خطر بروز خشکسالی در تابستان پیش رو در سطح «متوسط» ارزیابی می‌شود، اما در صورت تداوم این روند، کشور به‌سرعت وارد وضعیت اضطراری خواهد شد.
بر اساس ارزیابی‌های انجام‌شده، نزدیک به یک‌پنجم کل آب آشامیدنی در انگلیس، پیش از رسیدن به خانه‌ها، به دلیل نشتی در شبکه‌های قدیمی تلف می‌شود. گفته می‌شود این رقم به‌تنهایی می‌تواند آب مورد نیاز کلان‌شهر لندن را تأمین کند. در همین رابطه، پروفسور هانا کلوک از دانشگاه ردینگ می‌گوید: «در شرایطی که کشور با کم‌آبی و خشکسالی مواجه است، دیدن صحنه‌هایی مثل نشت آب شرب از ترک‌های خیابان‌ها (مانند لوله‌های شکسته یا قدیمی) بسیار ناراحت‌کننده، ناامیدکننده و غیرقابل‌تحمل است؛ اما متأسفانه این چیزی است که اکنون واقعاً در حال وقوع است.»
یکی دیگر از عوامل کلیدی در بحران پیش‌رو، فقدان سرمایه‌گذاری در ساخت مخازن جدید است. در انگلیس از سال ۱۹۹۲ تاکنون هیچ مخزن جدیدی ساخته نشده و پروژه‌های پیشنهادی فعلی، طبق برآوردها تا دهه ۲۰۳۰ به بهره‌برداری نخواهند رسید. این در حالی است که وزارت محیط‌زیست انگلیس پیش‌بینی کرده که تا سال ۲۰۵۰ کشور به ۵ میلیارد لیتر آب بیشتر از ظرفیت فعلی نیاز خواهد داشت.
در تابستان سال ۱۹۷۶، انگلیس شاهد یکی از خشک‌ترین دوره‌های تاریخ خود بود که منجر به قطع آب در بسیاری از مناطق و استفاده از شیرهای عمومی در خیابان شد. کارشناسان هشدار می‌دهند که در صورت ادامه خشکسالی فعلی، احتمال تکرار این سناریو، به‌ویژه در مناطقی که زیرساخت‌های ضعیف‌تری دارند، وجود دارد.
دکتر بارنابی دابسون از کالج سلطنتی لندن در این باره می‌گوید: «مخازن معمولاً در پایان بهار پر می‌شوند؛ اگر این اتفاق نیفتاده باشد، یعنی در نقطه مطلوب قرار نداریم. در صورت تداوم خشکسالی در تابستان و سپس یک زمستان خشک، احتمال ورود به وضعیت بحرانی در سال ۲۰۲۶ بسیار بالا خواهد بود.»
گفتنی است که در سال ۲۰۲۲ و در پی خشکسالی گسترده، روستایی در منطقه آکسفوردشایر به‌طور کامل از آب شرب محروم شد و ممنوعیت استفاده از شلنگ آب در سراسر کشور اعمال گردید. حال، نهادهای ناظر و نهادهای دانشگاهی هشدار داده‌اند که چنین تصمیماتی ممکن است دوباره در دستور کار قرار گیرد.
بر اساس گزارش‌ها، شرکت‌های آب‌رسانی از آغاز ساخت ۹ مخزن خبر داده و مدعی شده‌اند که در حال ثبت رکوردهای جدید در زمینه رفع نشتی هستند. اما کارشناسان با انتقاد از سال‌ها سرمایه‌گذاری ناکافی، ساختار مقرراتی موجود را مقصر می‌داند.
سخنگوی وزارت محیط‌زیست انگلیس در این باره گفته است: «ما وضعیت سطح آب‌ها را زیر نظر داریم و از شرکت‌های آب انتظار داریم نشتی‌ها را کاهش دهند و برای محافظت از ذخایر اقدام کنند.» اما منتقدان بر این باورند که این هشدارها بدون پشتوانه قانونی و اجرایی کافی، بیشتر جنبه تبلیغاتی دارد.
پروفسور کلوک در این زمینه هشدار داده است: «ما در کشوری زندگی می‌کنیم که باران می‌بارد اما در تابستان‌ها با بی‌آبی و بحران آب دست‌به‌گریبان هستیم. این نشانه آن است که سیستم مدیریت آب ما در آستانه فروپاشی است.»
اگرچه سناریوی صف‌کشیدن برای پر کردن سطل آب از شیرهای خیابانی در حال حاضر دور از ذهن به‌نظر می‌رسد، اما بسیاری از کارشناسان معتقدند که اگر روند کنونی ادامه یابد، انگلیس به‌رغم آب‌وهوای مرطوب و بارانی، ممکن است در آینده‌ای نه‌چندان دور با کم‌آبی گسترده مواجه شود.
این بحران نه‌فقط نتیجه تغییرات اقلیمی، بلکه حاصل بی‌برنامگی، زیرساخت‌های فرسوده و بی‌توجهی چنددهه‌ای به آینده آبی کشور است؛ واقعیتی تلخ که دیر یا زود ممکن است مردم انگلیس را با شیرهای خشک و سطل‌های خالی روبه‌رو کند.
به گزارش ایونا نیوز ، انگلستان در کام خشکسالی؟ زنگ‌های خطر برای تابستان ۲۰۲۵: خشک‌ترین بهار قرن، شبکه‌های فرسوده آب را هدر می‌دهند و ۳۳ سال است سد جدیدی ساخته نشده!
آخرین آمارها نشان می‌دهد که سطح آب در مخازن ذخیره آب در مناطق شمال‌غربی انگلیس به تنها ۶۱.۹ درصد از ظرفیت کل خود رسیده است. این رقم در مقایسه با آمار مشابه در همین زمان در سال گذشته (۲۰۲۴)، که ۸۸.۸ درصد بوده، افتی چشمگیر و هشداردهنده را نشان می‌دهد. علت اصلی این کاهش شدید، کمبود شدید بارندگی در طول ماه‌های ابتدایی سال ۲۰۲۵ است. اداره هواشناسی معتبر بریتانیا (Met Office) به صراحت اعلام کرده که بهار امسال، خشک‌ترین بهار در بیش از یکصد سال گذشته در این کشور بوده است، واقعیتی که به تنهایی گویای عمق بحران پیش روست.
این خشکسالی تنها به مناطق شمال‌غربی محدود نشده و بسیاری از نقاط دیگر انگلیس نیز طعم تلخ بی‌آبی را چشیده‌اند. مناطقی چون لندن، پایتخت پرجمعیت، و همچنین همپشایر، منچستر و یورکشایر، هفته‌های متمادی، گاه بیش از سه هفته، را بدون بارش حتی یک قطره باران سپری کرده‌اند. این وضعیت، فشار مضاعفی بر منابع آبی موجود وارد کرده و نگرانی‌ها را تشدید نموده است. کارشناسان سازمان محیط‌زیست انگلیس (Environment Agency) نیز در ارزیابی‌های خود، خطر بروز خشکسالی در تابستان پیش رو را در سطح «متوسط» طبقه‌بندی کرده‌اند، اما با لحنی هشدارآمیز افزوده‌اند که در صورت تداوم روند فعلی کاهش بارندگی و افزایش دما، کشور به سرعت و با شتابی نگران‌کننده وارد وضعیت اضطراری کم‌آبی خواهد شد؛ وضعیتی که می‌تواند محدودیت‌های گسترده‌ای را برای مصارف خانگی، کشاورزی و صنعتی به همراه داشته باشد.
یکی از تکان‌دهنده‌ترین ابعاد بحران آب در انگلیس، حجم عظیم آبی است که حتی پیش از رسیدن به دست مصرف‌کنندگان، در شبکه‌های فرسوده و قدیمی توزیع، تلف می‌شود. بر اساس ارزیابی‌های دقیق انجام‌شده، نزدیک به یک‌پنجم (حدود ۲۰ درصد) از کل آب آشامیدنی تصفیه‌شده در انگلیس، به دلیل نشتی از لوله‌های قدیمی، ترک‌خورده و معیوب، به سادگی هدر می‌رود. برای درک بهتر عمق این فاجعه، گفته می‌شود این میزان آب تلف‌شده، به‌تنهایی قادر است آب مورد نیاز کلان‌شهر لندن با میلیون‌ها نفر جمعیت را به طور کامل تأمین کند!
پروفسور هانا کلوک، کارشناس برجسته مسائل آب و استاد دانشگاه ردینگ، در واکنش به این وضعیت اسفبار می‌گوید: «در شرایطی که کشور با کمبود جدی آب و تهدید خشکسالی مواجه است، مشاهده صحنه‌هایی مانند فوران آب شرب از ترک‌های کف خیابان‌ها یا نشت مداوم آب از لوله‌های شکسته و پوسیده، بسیار دردناک، ناامیدکننده و حقیقتاً غیرقابل‌تحمل است. این صحنه‌ها نمادی از سوءمدیریت و بی‌توجهی به زیرساخت‌های حیاتی است. اما متأسفانه، این دقیقاً همان چیزی است که اکنون در بسیاری از نقاط کشور به طور واقعی در حال وقوع است و همه ما شاهد آن هستیم.» این اتلاف گسترده نه تنها منابع گرانبهای آب را نابود می‌کند، بلکه هزینه‌های سنگینی را نیز بر دوش شرکت‌های آب و در نهایت مصرف‌کنندگان تحمیل می‌نماید.
عامل کلیدی دیگری که به تشدید بحران فعلی و چشم‌انداز تاریک آینده کمک کرده، فقدان سرمایه‌گذاری بلندمدت و راهبردی در ساخت مخازن جدید ذخیره آب است. باورکردنی نیست، اما در کشور صنعتی و پیشرفته‌ای مانند انگلیس، از سال ۱۹۹۲ میلادی، یعنی به مدت ۳۳ سال، هیچ مخزن آب جدیدی ساخته نشده است. این در حالی است که جمعیت کشور افزایش یافته، الگوهای مصرف تغییر کرده و تغییرات اقلیمی نیز تهدید خشکسالی‌های مکرر و شدیدتر را افزایش داده است.
پروژه‌هایی که در حال حاضر برای ساخت مخازن جدید پیشنهاد شده‌اند نیز، طبق خوش‌بینانه‌ترین برآوردها، تا دهه ۲۰۳۰ میلادی به مرحله بهره‌برداری نخواهند رسید. این تأخیر طولانی‌مدت در توسعه زیرساخت‌های ذخیره‌سازی آب، نشان‌دهنده نوعی کوتاهی و عدم آینده‌نگری در برنامه‌ریزی‌های کلان ملی است. این بی‌عملی چندین دهه‌ای، اکنون کشور را در برابر تغییرات اقلیمی و دوره‌های خشکسالی آسیب‌پذیرتر از همیشه کرده است.
وزارت محیط‌زیست، غذا و امور روستایی انگلیس (Defra) خود پیش‌بینی کرده است که تا سال ۲۰۵۰، این کشور به حدود ۵ میلیارد لیتر آب بیشتر در روز نسبت به ظرفیت قابل استحصال فعلی خود نیاز خواهد داشت. این رقم هشداردهنده، ضرورت اقدامات فوری و سرمایه‌گذاری‌های عظیم در زمینه مدیریت منابع آب، اصلاح شبکه‌های فرسوده، ساخت مخازن جدید و همچنین ترویج فرهنگ صرفه‌جویی و استفاده بهینه از آب را بیش از پیش آشکار می‌سازد. اگر روند فعلی ادامه یابد و اقدامات جدی صورت نگیرد، انگلیس در دهه‌های آینده با چالش‌های بسیار جدی‌تری در تأمین آب مواجه خواهد شد که می‌تواند پیامدهای گسترده‌ای بر اقتصاد، محیط زیست و کیفیت زندگی شهروندان داشته باشد. بحران آب دیگر یک تهدید دور از ذهن نیست، بلکه واقعیتی است که در حال حاضر در حال وقوع است و نیازمند پاسخی فوری، جامع و پایدار می‌باشد.
نظر شما
آخرین اخبار
اخبار پر بازدید
