ادعای جنجالی دونالد ترامپ درباره ممنوعیت غنی‌سازی اورانیوم ایران؛ در حالی که آمریکا حق غنی‌سازی ۳ درصد را پذیرفته

به گزارش خبرنگار بین الملل ایونا به نقل از خبرگزاری مهر , دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا در شبکه اجتماعی خودش موسوم به «تروث سوشال» مدعی شد و نوشت: در توافق احتمالی با تهران، هیچ‌گونه اجازه‌ای برای غنی‌سازی اورانیوم داده نخواهد شد.

ترامپ بار دیگر به جو بایدن، رئیس‌جمهوری پیشین آمریکا حمله کرد و مدعی شد: امضای خودکار باید مدت‌ها پیش جلوی غنی‌سازی ایران را می‌گرفت.

وی در ادامه موضع گیری ضد و نقیض مقامات آمریکایی درخصوص موضوع غنی سازی ایران، ادعا کرد، در صورت نهایی شدن توافق مورد نظر دولتش، هیچ سطحی از غنی‌سازی در ایران قابل قبول نخواهد بود.

اظهارات جدید ترامپ در حالی مطرح می‌شود که پایگاه خبری آکسیوس آمریکا شب گذشته به نقل از منابع خود اعلام کرد که بالاخره ایالات متحده تسلیم حق ایران برای غنی سازی در خاک خود شده است.

اکسیوس به نقل از دو منبع آگاه اعلام کرد: ایالات متحده پیشنهادی به ایران ارائه داده که به موجب آن، تهران می‌تواند غنی سازی در سطح پایین اورانیوم را در داخل خاک خود ادامه دهد.

براساس این گزارش، ایران موظف خواهد شد به‌طور موقت سطح غنی‌سازی را به ۳ درصد کاهش دهد. مدت این کاهش در جریان مذاکرات تعیین خواهد شد.

اکسیوس همچنین گزارش داده که رفع تحریم‌ها علیه ایران منوط به نشان دادن تعهد واقعی از سوی تهران و رضایت ایالات متحده و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی خواهد بود.

پیام‌های متناقض از آمریکا به ایران؛ کاخ سفید با غنی‌سازی ۳ درصدی موافقت کرد، ترامپ: هرگز!

به گزارش ایونا نیوز  ، به نظر می‌رسد فصل جدیدی از ارسال سیگنال‌های متناقض از سوی ایالات متحده به ایران آغاز شده است. در شرایطی که پایگاه خبری آکسیوس شب گذشته در گزارشی اختصاصی از کوتاه آمدن آمریکا و ارائه پیشنهادی جدید به ایران مبنی بر پذیرش غنی‌سازی ۳ درصدی اورانیوم خبر داد، دونالد ترامپ در شبکه اجتماعی خود «تروث سوشال»، آب پاکی را روی دست همه ریخت و هرگونه مصالحه بر سر این موضوع را رد کرد.

عقب‌نشینی کاخ سفید یا یک گام عمل‌گرایانه؟

بر اساس گزارش آکسیوس که به نقل از دو منبع آگاه منتشر شده، دولت ایالات متحده در پیشنهادی جدید، عملاً حق ایران برای غنی‌سازی اورانیوم در خاک خود را به رسمیت شناخته است. این گزارش که از آن به عنوان "تسلیم شدن" آمریکا در برابر یک واقعیت میدانی یاد می‌شود، جزئیات زیر را مطرح می‌کند:

اجازه غنی‌سازی سطح پایین: به ایران اجازه داده خواهد شد تا فعالیت‌های غنی‌سازی اورانیوم در سطح پایین (تا ۳ درصد) را در داخل کشور ادامه دهد. این سطح از غنی‌سازی برای مصارف صلح‌آمیز و تولید سوخت نیروگاه‌های هسته‌ای کاربرد دارد و با غنی‌سازی ۹۰ درصدی مورد نیاز برای سلاح هسته‌ای، فاصله بسیار زیادی دارد.
کاهش موقت سطح غنی‌سازی: در مقابل، ایران موظف خواهد شد که به صورت موقت، سطح غنی‌سازی‌های بالاتر خود را متوقف کرده و آن را به ۳ درصد کاهش دهد. مدت زمان این دوره کاهش، در جریان مذاکرات آتی تعیین خواهد شد.
لغو تحریم‌ها مشروط است: لغو تحریم‌ها علیه ایران تنها در صورتی اجرایی خواهد شد که تهران تعهدات واقعی خود را نشان داده و این تعهدات به تایید آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و ایالات متحده برسد.

این پیشنهاد، اگر صحت داشته باشد، نشان‌دهنده یک رویکرد عمل‌گرایانه از سوی دولت فعلی آمریکاست که به جای پافشاری بر رویای "غنی‌سازی صفر"، به دنبال مهار، نظارت و محدود کردن برنامه هسته‌ای ایران در ازای ارائه برخی امتیازات است.

ترامپ وارد می‌شود: سیاست فشار حداکثری و غنی‌سازی صفر

در نقطه مقابل این رویکرد، دونالد ترامپ قرار دارد. او در پستی تند و تهاجمی، ضمن حمله به جو بایدن، رئیس‌جمهور کنونی آمریکا، نوشت: «در توافق احتمالی با تهران، هیچ‌گونه اجازه‌ای برای غنی‌سازی اورانیوم داده نخواهد شد.»

ترامپ با تاکید بر سیاست "فشار حداکثری" خود، مدعی شد که در صورت نهایی شدن توافق مورد نظر دولتش (در صورت پیروزی در انتخابات آینده)، هیچ سطحی از غنی‌سازی در ایران، حتی یک درصد، قابل قبول نخواهد بود. این موضع، دقیقاً همان سیاستی است که او پس از خروج یک‌جانبه از برجام در سال ۲۰۱۸ دنبال می‌کرد؛ سیاستی که به جای دیپلماسی، بر اعمال فشار اقتصادی و سیاسی برای وادار کردن ایران به تسلیم کامل و برچیدن تمام سانتریفیوژها استوار بود.

دو راهی دیپلماسی و فشار

این تقابل آشکار، نشان‌دهنده دو فلسفه کاملاً متفاوت در قبال ایران در آمریکاست. یک رویکرد معتقد است که باید با دیپلماسی و با به رسمیت شناختن بخشی از حقوق ایران، برنامه هسته‌ای این کشور را تحت شدیدترین نظارت‌ها کنترل کرد. رویکرد دوم اما، هرگونه مصالحه را نشانه ضعف دانسته و معتقد است تنها با فشار بی‌امان می‌توان ایران را وادار به پذیرش خواسته‌های حداکثری غرب کرد.

این شکاف عمیق در سیاست داخلی آمریکا، بزرگترین مانع بر سر راه هرگونه توافق پایدار با ایران است. مقامات ایرانی با مشاهده این وضعیت، چگونه می‌توانند به توافقی اعتماد کنند که ممکن است با تغییر دولت در آمریکا، بار دیگر به صورت یک‌جانبه لغو شود؟ این سوالی است که آینده دیپلماسی هسته‌ای را به شدت پیچیده و غیرقابل پیش‌بینی کرده است.

خبرنگار : ر.نقوی