تیم فوتبال تراکتور تبریز با هجوم تمام عیار، به صدر جدول رسید

به جهت پیروزی تیم میهمان، آنالیز این دیدار به تیم تراکتور اختصاص دارد؛ اگرچه به برخی از نکات تیم سپاهان نیز در متن اشاره خواهد شد. تراکتور مطابق انتظار با آرایش پایه 2-2-2-4 وارد میدان شد. شعاع حرکتی بازیکنان این دیدار به شرح زیر است.

در این ترکیب ایگور پوستونیسکی و ریکاردو آلوز دو هافبک میانی تیم و Double Pivot (محور دوگانه) به شمار می‌روند.

نکته قابل توجه در خصوص این دو بازیکن این است که کاملا عملکردی مکمل هم دارند؛ ریکاردو آلوز به عنوان یک هافبک میانی پست 6 و پست 10 بازی‌ساز بسته به شرایط، و ایگور پوستونیسکی به شکل هافبک پست 6 و پست 8 دیده می‌شوند؛ که می‌توان با ارفاق این دو را هافبک میانی، All-Round (چند جانبه) دانست.

در تصویر فوق، برای مثال آلوز در حال بازی‌سازی برای محمد نادری در فلنک سمت چپ است. به همین منظور، در چنین وضعیتی آلوز در نیم فضای سمت چپ و ایگور در کانال میانی جای گیری می‌کنند. اسماعیلی‌فر کمی از خط طولی فاصله می‌گیرد و به داخل می‌زند تا وضعیت 3-2 و گاها 2-3 در ساختار Rest-Defense تیم ایجاد شود.

بدیهی است که هاشم‌نژاد یک خط بالاتر در فلنک راست جایگیری کرده و ترابی به جهت حرکات عمقی به داخل نفوذ کرده و در منطقه 14 (پشت محوطه جریمه حریف) حضور دارد.

در نهایت امر، ترکیب فوق (2-3-3-2) نشان از یک تیم منسجم و متعادل در حمله دارد؛ که در عین زهردار بودن، می‌تواند در برابر توپ‌های دوم و سوم از دست رفته احتمالی، تیم را از ضد حملات سپاهان مصون بدارد.

از دیگر نکات بارز تراکتور در فاز حمله، بازی طولی و با ضرب‌آهنگ بالاست.

این کار اگر به درستی انجام شود، قبل از پاس‌های اضافی و گاها هرز که عرضی هستند به یک باره ما را به دروازه حریف نزدیک‌تر می‌کند.

این کار نیازمند بازیکنانی با قابلیت پاس دهی بسیار خوب، جابه‌جایی‌های سریع و البته جایگیری‌های دقیق و با زمان‌بندی مناسب است.

برای مثال در تصویر زیر، به هنگام بازی‌سازی از عقب، ایگور در کنار دو مدافع میانی تیم قرار می‌گیرد و با یک پاس خوب برای ترابی، خط اول و دوم پرس سپاهان را با یک پاس خط‌شکن جا می‌گذارد.

  یقینا یکی از مهم‌ترین دلایل مهم موفقیت پرشورها در این دیدار، نظم و عملکرد دفاعی متناسب با شرایط بازی است.

برای مثال، تراکتور تا قبل از اخراج ترابی، با فشردگی طولی و عرضی متعادل و به شکل Mid-Block و Mid-Pressing سعی در مختل کردن بازی‌سازی سپاهان دارد و تا حد زیادی نیز موفق عمل می‌کند. چرا که استراتژی مورد نظر در پرسینگ Man-Marking (یارگیری نفر به نفر) و در بلاک Zonal-Marking (بستن فضاهای موثر) می‌باشد. برای نمونه، تصویر زیر پرسینگ از میانه زمین را توسط قرمزپوشان تبریزی با آرایش 4-2-2-2 نشان می‌دهد.

علت این که استراتژی فوق موثر به نظر می‌رسد، ضعف سپاهان در استفاده از فضای بین خطوط حریف، به خصوص فاصله بین هافبک‌ها و مدافعین تراکتور است.

ضمن اینکه فاصله طولی حمایتی بازیکنان سپاهان از یکدیگر دست‌کم در نیمه اول، بسیار زیاد بوده و همین امر سبب شد تا آن‌ها در حمله کم‌تعداد باشند.

اخراج مهدی ترابی می‌توانست همه چیز را به نفع میزبان دگرگون کند، اگرچه گل امیرحسین حسین‌زاده در دقایق پایانی نیمه اول امیدها را برا تراکتور زنده نگه داشت و آن‌ها با پیروزی به رختکن رفتند.

در ادامه تراکتور با کم کردن یک مهاجم و بردن حسین‌زاده در پست ترابی به عنوان وینگر چپ، توانست با همین روند تا پانزده دقیقه آخر دوام بیاورد؛ دروازه‌اش را بسته نگه دارد و حتی چشم به ضدحملات داشته باشد.

در پانزده دقیقه نهایی اسکوچیچ با یک رویکرد منطقی و ارائه یک فوتبال فشرده، به شکل Low-Block با آرایش 1-2-6 و 0-3-6 توانست حربه مورایس را که با دور زدن بلاک تراکتور از طریق کانال‌های کناری در صدد شکستن فشردگی حریف بود، خنثی کند.

علی‌رغم این که تا سرانجام فصل، راه دور و درازی باقی مانده و سایر تیم‌ها نیز همچنان شانس جبران دارند، اما به نظر می‌رسد اسکوچیچ انگیزه و البته توان به شخصیت رساندن تراکتور را در قامت یک مدعی می‌تواند داشته باشد.

قرمزپوشان تبریز، بر خلاف فصول گذشته که در ابتدا امتیازات زیادی را از دست می‌دادند؛ این بار با توپ پر و خط و نشان برای مدعیان همیشگی لیگ، نشان دادند می‌خواهند فصل جذابی را برای هوادارانشان رقم بزنند.

از حالا اما تنها یک عامل می‌تواند اسکوچیچ و تراکتور را در پایان تاریخ‌ساز‌ کند: ثبات!

شش ستاره تیم فوتبال تراکتور تبریز ،تیم سپاهان را در هم کوبیدند!

تراکتور با اتکا به شش مهره تهاجمی خود، نمایش درخشانی ارائه داد و سپاهان را با شکست بدرقه کرد. این پیروزی نشان داد که تراکتور با این ترکیب هجومی، یکی از مدعیان اصلی قهرمانی لیگ برتر است.