فراتر از یک تهدید: چرا خروج آمریکا از پرونده اوکراین، جهان را به لبه پرتگاه می‌برد؟

به گزارش خبرنگار بین الملل ایونا به نقل از هم میهن , اگر دولت ترامپ واقعاً به تهدیدهای خود مبنی بر کناره‌گیری از تلاش‌ها برای حل‌وفصل جنگ در اوکراین عمل کند، وضعیت به احتمال زیاد برای همه طرف‌های درگیر، از جمله ایالات متحده، بدتر خواهد شد؛ شاید بسیار بدتر. این امر به‌وضوح در مورد اوکراین صادق است، به‌ویژه اگر کناره‌گیری آمریکا از کمک دیپلماتیک با قطع کمک‌های نظامی و اطلاعاتی همراه شود. کی‌یف همچنان ممکن است تصمیم به ادامه جنگ در چنین شرایط دشواری بگیرد، اما شانس موفقیتش در میدان نبرد به‌شدت کاهش خواهد یافت.

اما سنجش شانس اوکراین صرفاً با ردیابی پیشروی روسیه بر روی نقشه، گمراه‌کننده است. در یک جنگ فرسایشی، پیشرفت نه با موفقیت‌های مقطعی در میدان نبرد، بلکه با تعداد سربازان آموزش‌دیده و مجهزی سنجیده می‌شود که هر طرف قادر است به میدان اعزام کند. با این معیار، اوکراین در تنگنای بزرگی قرار دارد. با این حال، برخلاف تصور رایج، فروپاشی اوکراین کاملاً هم خبر خوبی برای ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، نخواهد بود.

اوکراینی که از نظر فیزیکی و نظامی درهم‌شکسته باشد، به احتمال زیاد از نظر سیاسی نیز فرو خواهد پاشید. با اینکه شکست اوکراین ممکن است در ظاهر به نفع روسیه باشد، اما در واقع پیامدهای خطرناکی برای مسکو به همراه دارد. اشغال کامل اوکراین غیرممکن است و یک اوکراین ویران‌شده و متلاشی، نه‌تنها تهدیدی برای ثبات داخلی روسیه خواهد بود، بلکه زمینه‌ساز بروز ناامنی‌های مرزی، افراط‌گرایی، و بی‌ثباتی در همسایگی‌اش خواهد شد. از سوی دیگر، بدون توافقی مبتنی بر مصالحه، امکان همکاری امنیتی گسترده میان روسیه و غرب از میان می‌رود و مسابقه تسلیحاتی در اروپا شتاب می‌گیرد.

در واشنگتن، برخی ممکن است نسبت به این تحولات در اروپا بی‌تفاوت باشند، اما واقعیت این است که ایالات متحده همچنان نقش اصلی در بازدارندگی هسته‌ای خواهد داشت. استقرار موشک‌های جدید آمریکا در اروپا و احتمال تجهیز آن‌ها به کلاهک هسته‌ای، رقابت هسته‌ای را تشدید می‌کند و کشورهای اروپایی را به سمت توسعه سلاح‌های هسته‌ای سوق می‌دهد. این روند، اشاعه تسلیحات در سایر نقاط جهان را نیز تسریع خواهد کرد.

افزون بر آن، بی‌ثباتی بیشتر در اروپا باعث وابستگی عمیق‌تر روسیه به چین، و افزایش تمایل مسکو برای ایجاد بی‌ثباتی در خاورمیانه خواهد شد. این عوامل، رسیدن به هدف ترامپ برای ایجاد ثبات در نظام بین‌الملل چندقطبی را دشوارتر می‌سازند. بدون صلح در اوکراین، تنش‌زدایی میان آمریکا و روسیه تقریباً ناممکن خواهد بود.

در واقع، هیچ‌کدام از طرفین، نه ترامپ و نه پوتین، خواهان آینده‌ای چنین بی‌ثبات و پرخطر نیستند. اما راهی برای گریز از آن وجود ندارد، مگر از مسیر یک توافق مذاکره‌شده. پوتین تنها زمانی با آتش‌بس موافقت خواهد کرد که تضمین‌هایی درباره تأمین نگرانی‌های امنیتی روسیه دریافت کند. اروپا و اوکراین نه توان و نه اختیار لازم برای چنین توافقی را دارند؛ تنها ایالات متحده می‌تواند چارچوبی را ارائه دهد که هم نگرانی‌های امنیتی روسیه را در نظر بگیرد و هم استقلال و ثبات اوکراین را تضمین کند.

این چارچوب باید بر پایه یک مصالحه ژئوپلیتیکی استوار باشد: عدم پیوستن اوکراین به ناتو در ازای حمایت روسیه از عضویت اوکراین در اتحادیه اروپا. چنین توافقی نیازمند نقشه راهی دقیق برای حل مسائل پیچیده جنگ است.

چرا ترامپ نباید از بحران اوکراین کنار بکشد؟ آینده مبهم کی‌یف در شرایط دشوار

به گزارش ایونا نیوز ، همزمان با نزدیک شدن به انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا، یکی از بزرگترین سایه‌هایی که بر امنیت جهانی و به ویژه بر سرنوشت اوکراین سنگینی می‌کند، احتمال تغییر رویکرد کاخ سفید در قبال این جنگ است. تهدیدهای مطرح شده از سوی کمپین دونالد ترامپ مبنی بر قطع یا کاهش شدید حمایت از کی‌یف، صرفاً یک شعار انتخاباتی نیست، بلکه یک پیش‌بینی نگران‌کننده از دومینویی است که سقوط آن می‌تواند پیامدهای فاجعه‌باری نه تنها برای اوکراین، بلکه برای اروپا و جایگاه خود ایالات متحده در جهان داشته باشد.

تحلیلگران بر این باورند که اگر دولت آینده آمریکا به رهبری ترامپ، سیاست انزواگرایانه «اول آمریکا» را در مورد جنگ اوکراین پیاده کرده و حمایت خود را قطع کند، وضعیت برای تمام طرف‌های درگیر به شکل قابل توجهی وخیم‌تر خواهد شد. اولین و آشکارترین قربانی این سیاست، اوکراین خواهد بود. تصور میدانی که در آن حمایت‌های نظامی، مالی و اطلاعاتی حیاتی ایالات متحده یکباره متوقف شود، یک سناریوی کابوس‌وار برای فرماندهان نظامی و رهبران سیاسی در کی‌یف است. هرچند اراده اوکراینی‌ها برای دفاع از سرزمینشان ستودنی است، اما جنگ مدرن تنها با اراده پیش نمی‌رود. بدون جریان مداوم مهمات، سامانه‌های پدافند هوایی پیشرفته مانند پاتریوت، و داده‌های اطلاعاتی دقیق ماهواره‌ای آمریکا برای هدف‌گیری دقیق، توانایی ارتش اوکراین برای مقابله با ماشین جنگی روسیه به شدت تحلیل خواهد رفت.

در حال حاضر نیز اوکراین با چالش‌های عظیمی در زمینه کمبود نیروی انسانی و فرسودگی تجهیزات دست و پنجه نرم می‌کند. حملات مداوم و گسترده موشکی و پهپادی روسیه، سامانه‌های دفاع هوایی این کشور را به مرز فرسایش رسانده است. در چنین شرایطی، قطع حمایت آمریکا می‌تواند آن ضربه نهایی و تعیین‌کننده‌ای باشد که روحیه ملی و نظامی اوکراین را در هم می‌شکند. این یک اثر روانی ویرانگر خواهد داشت و این پیام را به مردم و سربازان اوکراینی مخابره می‌کند که بزرگترین حامی آن‌ها در جهان، پشتشان را خالی کرده است. در آن صورت، حتی اگر کی‌یف تصمیم به ادامه جنگ بگیرد، شانس موفقیت نظامی‌اش به طرز چشمگیری کاهش یافته و احتمالاً تنها شکست را به تأخیر خواهد انداخت، نه اینکه از آن جلوگیری کند.

برخی ممکن است به پیشروی کند نیروهای روسی در خطوط مقدم اشاره کرده و استدلال کنند که اوکراین توانایی حفظ یک بن‌بست فرسایشی را دارد. این تحلیل یک نکته کلیدی را نادیده می‌گیرد: این بن‌بست شکننده، مستقیماً به تزریق مداوم کمک‌های غرب، به ویژه آمریکا، وابسته است. این مقاومت، حاصل شجاعت اوکراینی‌ها به علاوه تسلیحات غربی است. اگر یکی از این دو ستون اصلی فرو بریزد، کل ساختار دفاعی در معرض خطر قرار می‌گیرد.

اما پیامدهای این اقدام فراتر از مرزهای اوکراین خواهد بود. برای ایالات متحده، چنین چرخشی یک «خودزنی استراتژیک» تلقی می‌شود. این اقدام اعتبار آمریکا را به عنوان یک متحد قابل اعتماد در سراسر جهان زیر سؤال می‌برد. متحدان ناتو در اروپا و شرکای امنیتی در آسیا مانند ژاپن، کره جنوبی و تایوان با نگرانی به این وضعیت نگاه خواهند کرد و از خود خواهند پرسید که آیا تضمین‌های امنیتی آمریکا در زمان نیاز واقعی، قابل اتکا هستند یا خیر. این بی‌اعتمادی می‌تواند پایه‌های ائتلاف‌های امنیتی آمریکا را سست کند.

علاوه بر این، یک پیروزی برای روسیه در اوکراین، که با خروج آمریکا تسهیل شده باشد، به عنوان یک چراغ سبز برای سایر قدرت‌های تجدیدنظرطلب در جهان عمل خواهد کرد و آنها را برای پیگیری اهداف توسعه‌طلبانه خود جسورتر می‌سازد. این امر می‌تواند به بی‌ثباتی‌های بیشتر در نقاط دیگر جهان دامن بزند. در نهایت، کناره‌گیری از بحران اوکراین به بهانه صرفه‌جویی در هزینه‌ها، ممکن است در آینده آمریکا را مجبور به پرداخت هزینه‌های بسیار سنگین‌تر برای مقابله با جهانی کند که در آن قوانین بین‌المللی تضعیف شده و تهاجم نظامی به یک گزینه قابل قبول تبدیل شده است. بنابراین، تصمیمی که در واشنگتن گرفته می‌شود، نه تنها سرنوشت یک ملت، بلکه معماری امنیت جهانی در دهه‌های آینده را شکل خواهد داد.

خبرنگار : ر.نقوی