پاداش و تنبیه، قاتل مسئولیت‌پذیری کودکان؛ متخصصان هشدار دادند

به گزارش خبرنگار سلامت ایونا به نقل از تی آر تی، بعضی از والدین فرزند خود را به ازای خواندن کتاب پاداش می‌دهند. برخی دیگر، به دلیل گذراندن وقت زیاد با تبلت و تلفن، او را تنبیه می‌کنند. روش پاداش و تنبیه از جمله روش‌های پرکاربرد والدین در تربیت فرزند است و هدف آن ایجاد انضباط است.

امینه ارگون، متخصص رشد کودک، در گفتگو با TRT Haber توضیح داد که اگرچه پاداش می‌تواند انگیزه درونی کودک را فراهم کند، اما این وضعیت می‌تواند در توسعه حس مسئولیت‌پذیری مشکلاتی ایجاد کند.

امینه ارگون، متخصص رشد کودک: "در تربیت، سیستم پاداش و تنبیه بر تقویت‌کننده‌ها و مجازات‌ها استوار است و ما این سیستم را در مورد کودکان زیاد توصیه نمی‌کنیم. زیرا کودکان نباید کاری را برای به دست آوردن چیزی یا محروم شدن از چیزی انجام دهند، بلکه باید آن را به دلیل آگاهی از مسئولیت‌های خود و لزوم انجام آن‌ها انجام دهند."

آیا انضباط کودک بدون پاداش و تنبیه امکان‌پذیر است؟

امینه ارگون، متخصص رشد کودک، می‌گوید که انضباط کودک بدون پاداش و تنبیه امکان‌پذیر خواهد بود. "برای این کار، کودک باید حدود و مرزهای خود را بشناسد. کودکی که حدود خود را می‌شناسد، نیازی به پاداش یا تنبیه ندارد، زیرا کودکی که حدود خود را می‌شناسد، مسئولیت‌های خود را نیز می‌شناسد. اما کودکان به دلیل ماهیت خود ممکن است نتوانند به تنهایی حدود خود را تعیین کنند. برای این کار به راهنمایی والدین نیاز دارند. والدین برای فرزندان خود حد و مرز تعیین می‌کنند؛ این مرزها بر اساس گروه‌های سنی کودکان و مهارت‌ها و رفتارهای مورد انتظار از آن‌ها به شکل‌های مختلف تعیین می‌شود."

دادن پاداش مادی مداوم اشتباه است

ارگون تاکید می‌کند که پاداش دادن مداوم و مادی به کودک برای هر رفتار مثبت، اشتباه است. متخصص رشد کودک، ارگون، به جای پاداش، تحسین کودک را توصیه می‌کند. "به جای پاداش‌های مادی، پاداش‌های اجتماعی مانند 'به تو افتخار می‌کنم، تلاشت واقعاً عالی بود، خیلی خوب از عهده‌اش برآمدی' در بلندمدت بسیار بیشتر از پاداش‌های مادی باعث موفقیت کودکان می‌شوند. همچنین، به جای تنبیه، درست توضیح دادن آنچه که برای کودک اتفاق خواهد افتاد و واداشتن او به تحمل نتیجه انتخاب‌هایش، یک مهارت مهم است."

پاداش‌های داده شده به شیوه چانه‌زنی صحیح نیست

ارگون با تاکید بر اینکه پاداش به سیستمی تبدیل شده که کودکان را به چانه‌زنی عادت می‌دهد، می‌گوید: "کودکانی که به آنها می‌گوییم 'بعد از انجام تکالیف می‌توانی تلویزیون تماشا کنی'، بعد از مدتی شروع به پرسیدن سوالاتی مانند 'اگر تکالیفم را انجام دهم چه چیزی به من می‌دهی؟، اگر تکالیفم را انجام دهم چه کار می‌کنی؟' می‌کنند. به همین دلیل تا حد امکان استفاده از سیستم پاداش و تنبیه را توصیه نمی‌کنیم."

امینه ارگون، متخصص رشد کودک: "اگر والدین می‌خواهند در فرزندان خود انضباط ایجاد کنند و می‌خواهند مسئولیت‌های خود را انجام دهند، پس نکته اصلی در اینجا تعیین صحیح حد و مرزها برای کودک است؛ باید به درستی توضیح دهیم که از کودک چه می‌خواهیم و به طور مناسب به کودک بگوییم که چه کاری را انجام دهد و چه کاری را انجام ندهد."

دادن مسئولیت بر اساس سن کودک مهم است

امینه ارگون، متخصص رشد کودک، بیان می‌کند که دادن مسئولیت باید بر اساس سن و ویژگی‌های رشدی کودک آغاز شود. "معیار اصلی ما سن و ویژگی‌های رشدی کودک است. از هر کودکی در هر سنی انتظار مسئولیت‌های یکسانی را نداریم، اما کودکی که به سن شش سالگی رسیده است باید بتواند خودش غذا بخورد، نظافت توالت را انجام دهد، و مسئولیت‌های شخصی مانند جمع کردن اسباب‌بازی‌ها و مرتب کردن اتاقش را به تنهایی انجام دهد. از کودکی که در شش سالگی این‌ها را انجام نمی‌دهد، نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم وقتی به دبستان می‌رود تکالیفش را انجام دهد. پاداش دادن به او برای انجام تکالیف یا تنبیه کردن او وقتی تکالیفش را انجام نمی‌دهد، فقط راه‌حل‌های ساده‌ای است که از بی‌حوصلگی ما به عنوان والدین نشأت می‌گیرد، اما در بلندمدت چندان کارایی ندارد."

خبرنگار : ک.شیفت